Ustawa z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2019 poz. 1524 z póź. zm.) wprowadziła przepisy, których celem jest rozwój spółdzielni energetycznych w Polsce. Jest to rozwiązanie, które zapewnia zupełnie nowe i wszechstronne możliwości rozwojowe dla gmin wiejskich i miejsko-wiejskich, ale przede wszystkim bardzo mocno wspiera społeczeństwo obywatelskie.

Główną zasadą każdej tworzonej spółdzielni energetycznej ma być pełna swoboda wyboru rodzaju instalacji, ich możliwych lokalizacji, a także określenia zasad wzajemnych rozliczeń za wytwarzaną i zużywaną energię. Warunkiem skorzystania z przewidzianych w ustawie preferencji jest otwartość i gotowość do podjęcia współpracy przez okolicznych mieszkańców, rolników, przedsiębiorców, a także samorządy gminy. Ustawa określa następujące warunki:

• Wyłącznie tereny gmin wiejskich i wiejsko-miejskich
• Wytwarza energię elektryczną lub biogaz, lub ciepło, w instalacjach OZE wyłącznie na potrzeby własne spółdzielni energetycznej i jej członków, przyłączonych do zdefiniowanej obszarowo sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej
• liczba członków spółdzielni jest mniejsza niż 1000,
• Członkowie spółdzielni określają zasady wzajemnych rozliczeń.
• Łączna moc zainstalowana elektryczna wszystkich instalacji odnawialnego źródła energii w ciągu roku musi pokrywać nie mniej niż 70% potrzeb własnych członków.
• Instalacje elektryczne do 10 MW, cieplne do 30 MW, biogazu do 40 mln m³.

Kluczowe akty prawne to:

1. Ustawa z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz.U. z 2021 r. poz. 610);
2. Ustawa z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (Dz.U. z 2021 r. poz. 648);
3. Ustawa z dnia 4 października 2018 r. o spółdzielniach rolników (Dz.U. poz. 2073);
4. Ustawa z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz.U. z 2021 r. poz. 716);
5. Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2021 r. poz. 735);
6. Ustawa z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2020 r. poz. 1427, z późn. zm.).

Ustawodawca przewiduje, że członkowie spółdzielni energetycznej będą uczestniczyć w obrocie energii elektrycznej „handlując” nią pomiędzy sobą w celu zaspokojenia potrzeb własnych, tj. producenci-członkowie będą mogli przekazywać wyprodukowane nadwyżki energii konsumentom-członkom, którzy mają niedobory, aby w ten sposób zapewnić ustawowe zaspokojenie co najmniej 70% zapotrzebowania całej spółdzielni z energii elektrycznej wyprodukowanej przez członków spółdzielni.

Zasady „obrotu energią elektryczną” w ramach spółdzielni energetycznej muszą być ustalone przez samych spółdzielców, tak aby były one korzystne dla wszystkich członków spółdzielni. Wymaga to wypracowanie i przyjęcie zasad „obrotu”. Ustawodawca pozostawił członkom spółdzielni wypracowanie zasad i wynikających z tych zasad algorytmu wg. którego koszty, korzyści i ryzyka będą dzielone.

Możliwość  „obrotu energią elektryczną” czyli tworzenia lokalnego rynku energii w ramach spółdzielni energetycznej stwarza de facto zbiorową formę prosumencką, potencjalnie przynoszącą wszystkim spółdzielcom korzyści w postaci niższych cen energii elektrycznej oraz pewności dostaw. Aby te korzyści osiągnąć, zadanie spółdzielni polega w szczególności na bilansowaniu producentów i konsumentów energii elektrycznej w czasie rzeczywistym w celu zapewnienia w najwyższym rozmiarze autokonsumpcji w ramach spółdzielni, tak aby spółdzielnia jak najmniej energii elektrycznej odprowadzała do sieci w wyniku nadprodukcji i jak najmniej kupowała od operatorów sieci w okresach deficytu.

Należy pamiętać, że ilekroć jest mowa o handlu detalicznym (czyli sprzedaży do więcej niż jednego obiorcy końcowego) mamy do czynienia z obrotem energią. Bezpośrednia sprzedaż energii przez podmiot, który wytworzył daną energię jest definiowana jako sprzedaż. Wykonywanie typowej działalności gospodarczej (czyli dla chęci osiągnięcia zysku) zarówno w zakresie obrotu, jak i wytwarzania, a następnie sprzedaży energii podlega odpowiednim regulacjom.

O ile zasady wytwarzania a następnie sprzedaży energii elektrycznej w odniesieniu do podmiotów działających w ramach spółdzielni lub poza nią nie różnią się, o tyle w kwestii obrotu energią wewnątrz spółdzielni wyprowadzono istotne zmiany.

Na co należy zwrócić uwagę to fakt, że zmiana ustawy Prawo energetyczne z dnia 20 maja 2021 r. w art. 32 ust. 1 pkt 4 lit. e doprecyzowała przepisy w zakresie obrotu energią w ramach spółdzielni energetycznej. Wprowadzona zmiana zwalnia z obowiązku uzyskania koncesji (a także innych wymogów z tym związanych)  na obrót paliwami gazowymi oraz energią elektryczną przez spółdzielnię energetyczną, dokonywany w ramach działalności prowadzonej na rzecz wszystkich odbiorców należących do tej spółdzielni (czyli na rzecz członków spółdzielni).

Proces zawiązywania spółdzielni energetycznej należy rozpocząć od spełnienia wymagań przepisów prawa regulujących ogólne zasady zakładania i funkcjonowania spółdzielni, tj. ustawy prawo spółdzielcze (Ustawa z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze)[1] oraz ustawy o spółdzielniach rolników (Ustawa z dnia 4 października 2018 r. o spółdzielniach rolników).[2]

Rejestracja składa się z dwóch etapów. Etap pierwszy to spełnienie wymogów prawa spółdzielczego i złożenie wniosku do Krajowego Rejestru Sądowego (KRS)  w celu zarejestrowania podmiotu prawnego w rejestrze przedsiębiorców. Wymaga to minimum 10 osób fizycznych lub co najmniej 3 podmioty prawne. Do wniosku należy dołączyć wszystkie niezbędne dokumenty, w tym m. in. statut. Na tym etapie spółdzielnia nie musi spełniać wszystkich wymogów przewidzianych dla spółdzielni energetycznej przez Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa (KOWR), który prowadzi rejestr spółdzielni energetycznych. W rejestrze KRS, spółdzielnia energetyczna może mieć w nazwie, że jest spółdzielnią energetyczną – ale stanie się dopiero faktyczną spółdzielnią energetyczną po weryfikacji KOWR.

Etap drugi dotyczy złożenie wniosku o wpis do rejestru spółdzielni energetycznych prowadzonych przez KOWR. Wymaga to spełnienie warunków regulujących spółdzielnię energetyczną określonych w ustawie z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz.U. z 2021 r. poz. 610) oraz ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz.U. z 2021 r. poz. 716). Potwierdzeniem pozytywnej weryfikacji jest wpis spółdzielni w rejestrze spółdzielni energetycznych.

Szczegółowe informacje dotyczące ww. zatwierdzenia oraz niezbędne wzory formularzy zostały udostępnione na stronie internetowej KOWR: https://www.kowr.gov.pl/odnawialne-zrodla-energii/spoldzielnie-energetyczne

KOWR przygotował broszurę opisującą formalności związane z zakładaniem i rejestrowaniem spółdzielni energetycznej: https://www.kowr.gov.pl/uploads/pliki/wydawnictwa/2020/broszura_Spoldzielnie_Energetyczne_12.2020.pdf

[1] https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU19820300210

[2] https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20180002073

Generalne zasady zakładania spółdzielni zostały zdefiniowane w ustawie z dnia 16 września 1982 r. – Prawo spółdzielcze lub w ustawie z dnia 4 października 2018 r. o spółdzielniach rolników. Określają one ogólne zasady powoływania i odwoływania członków spółdzielni. Natomiast ustawa z dnia 20 lutego 2015 r. określa szczegółowe warunki wykonywania działalności przez taką spółdzielnię, jako spółdzielnię energetyczną.

Członkiem spółdzielni energetycznej może być każdy podmiot posiadający umowę o przyłączenie do sieci, o której mowa w art. 7 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, znajdujący się na terenie działalności SE.

Taki zapis znajduje się w projekcie rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska w sprawie dokonywania rejestracji, bilansowania i udostępniania danych pomiarowych oraz rozliczeń spółdzielni energetycznych, który jest jeszcze na etapie uzgodnień.

Członkiem spółdzielni energetycznej może być także gmina oraz jej jednostki organizacyjne.  Natomiast warto podkreślić, że wszyscy członkowie spółdzielni energetycznej mają równe prawa i obowiązki, zatem nie przewiduje się dodatkowych zachęt dla gmin, w celu przystąpienia do spółdzielni energetycznej. Samorządy terytorialne są ustawowo odpowiedzialne za sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym oraz zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty m.in. w zakresie zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz paliwa gazowe, a także ochronę środowiska.

Stanowisko Działu Prawnego Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi zawarte w piśmie z dnia 19 stycznia 2022, przytaczamy poniżej:

…Jak stanowi art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2021 r. poz. 1372, z późn. zm.) gmina posiada osobowość prawną. Zgodnie z art. 2 pkt 33a ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2021 r. poz. 610, z późn. zm.; dalej jako „u.o.z.e.”) spółdzielnia energetyczna oznacza spółdzielnię w rozumieniu ustawy z dnia 16 września 1982 r. – Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 2020 r. poz. 275,z późn. zm.; dalej jako „p.s.”) lub ustawy z dnia 4 października 2018 r. o spółdzielniach rolników (Dz. U. poz. 2073), której przedmiotem działalności jest wytwarzanie energii elektrycznej lub biogazu, lub ciepła, w instalacjach odnawialnego źródła energii i równoważenie zapotrzebowania energii elektrycznej lub biogazu, lub ciepła, wyłącznie na potrzeby własne spółdzielni energetycznej i jej członków, przyłączonych do zdefiniowanej obszarowo sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej o napięciu znamionowym niższym niż 110 kV lub sieci dystrybucyjnej gazowej, lub sieci ciepłowniczej.

Stosownie zaś do art. 38c ust. 1a u.o.z.e. ilekroć w niniejszym rozdziale jest  mowa o członku spółdzielni energetycznej, należy przez to rozumieć podmiot, którego instalacja jest przyłączona do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej. Kryterium wyróżniającym spółdzielnię energetyczną spośród innych spółdzielni (lub spółdzielni rolników) jest jedynie przedmiot działalności.

Spółdzielnia energetyczna nie cechuje się natomiast odrębnościami co do kręgu podmiotów, które mogą być jej członkami. Nie można uznać, aby sposób określenia przedmiotu działalności i definicja członka spółdzielni energetycznej wykluczały gminę z grona podmiotów, które mogą być członkami  spółdzielni energetycznej: gmina posiada zapotrzebowanie na energię elektryczną w celu realizowania zadań służących zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej,     a instalacja gminy (jej jednostek organizacyjnych) jest przyłączona do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej.

Dlatego w zakresie określenia kręgu podmiotów, które mogą być członkami spółdzielni energetycznej, bezpośrednie zastosowanie mają przepisy p.s. (a w przypadku spółdzielni rolników: przepisy ustawy z dnia 4 października 2018 r.).

Zgodnie z art. 15 § 2 p.s. członkiem spółdzielni może być każda osoba fizyczna o pełnej zdolności do czynności prawnych, która odpowiada wymaganiom określonym w statucie, chyba że ustawa stanowi inaczej. Natomiast stosownie do art. 15 § 4 p.s. członkami spółdzielni mogą być również osoby prawne, o ile statut nie stanowi inaczej. Prawo spółdzielcze dopuszcza, a treść statutu decyduje o tym, czy członkami spółdzielni mogą być wyłącznie osoby fizyczne bądź wyłącznie osoby prawne, czy też fizyczne i prawne (…) Spółdzielnia ma pełną swobodę ustanawiania w statucie wymagań, jakim muszą odpowiadać osoby ubiegające się o członkostwo (A. Stefaniak [w:] Komentarz do ustawy – Prawo spółdzielcze [w:] Prawo spółdzielcze. Ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych. Komentarz, wyd. XIV, Warszawa 2018, art. 15). Przepisy p.s. nie wprowadzają więc w tym względzie żadnych ograniczeń. Rozstrzygający jest statut spółdzielni, który powinien określać m.in. zasady i tryb przyjmowania członków, wypowiadania członkostwa, wykreślania i wykluczania członków (art. 5 § 1 pkt 5 p.s.).

Odmiennie kształtuje się natomiast sytuacja w przypadku spółdzielni działających na podstawie ustawy z dnia 4 października 2018 r. o spółdzielniach rolników. Członkami takiej spółdzielni może być jedynie określona kategoria osób fizycznych i prawnych prowadzących gospodarstwo rolne, działalność rolniczą lub działalność związaną z produktami rolnymi ściśle określoną w art. 4 ust. 1 tej ustawy. Wydaje się, że gmina jako jednostka samorządu terytorialnego nie mieści się w tej grupie, dlatego nie może być członkiem spółdzielni działającej na podstawie ustawy z dnia 4 października 2018 r. o spółdzielniach rolników.

Z uwagi na potencjał organizacyjny, techniczny i kadrowy, doświadczenie, a także posiadane zaufanie publiczne, Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi przewiduje, że gminy będą głównym inicjatorem i koordynatorem działań w zakresie zakładania i funkcjonowania spółdzielni energetycznej. Praktycznie, gmina może uczestniczyć poprzez jednostkę samorządu terytorialnego (JST) czy też spółką gminną.

Z punktu widzenia samorządu, umożliwienie obrotu energią  elektryczną pomiędzy członkami spółdzielni czyni spółdzielnię bardzo atrakcyjną dla działań na rzecz poprawy jakości życia mieszkańców i rozwoju gminy. Spółdzielnia umożliwia korzyści tym, którzy nie mieli dotychczas możliwości prowadzenia działalności na zasadzie prosumenta indywidualnego. Mechanizm obrotu energii elektrycznej w ramach spółdzielni jest atrakcyjny dla wszystkich członków w obliczu rosnących cen, ponieważ obrót ten ogranicza koszty dostaw energii dla wszystkich zaangażowanych.

Warto również podkreślić, że we wielu gminach wiejskich, to właśnie gmina jest największym producentem i konsumentem energii elektrycznej, a więc to gmina w dużej mierze kształtuje lokalny rynek energii i może być impulsem dla jego rozwoju. Jednak rola gminy również, to również animacja i mobilizacja osób fizycznych i prawnych do rozważenia możliwości i korzyści, które spółdzielnia energetyczna może przynieść mieszkańcom. Warto pamiętać, że spółdzielnie energetyczne nie powstaną bez animacji i wsparcia, w szczególności na etapie, na którym jeszcze nie ma funkcjonujących spółdzielni energetycznych w Polsce. Animacyjna rola gminy w kształtowania lokalnego rynku energii nie przesądza o udziale gminy lub jej jednostek organizacyjnych w spółdzielni energetycznej.

Spółdzielnie energetyczne różnią się od klastrów energetycznych tym, że mają osobowość prawną z wszelakimi konsekwencjami tego faktu.

Polityczne priorytety, programy wsparcia oraz regulacje prawne dotyczące spółdzielni energetycznych w innych krajach Unii Europejskiej, w tym też w Polsce, są kształtowane przez Dyrektywę Unii Europejskiej w sprawie Odnawialnych Źródeł Energii (w skrócie “RED II”). Spółdzielnie energetyczne nie zostały wyszczególnione expressis verbis w tej dyrektywie, która w art. 2 pkt 16 odnosi się do „społeczności energetycznych” jako podmiotu prawnego dla realizacji wspólnych lub opartych na współpracy prosumenckiej przedsięwzięć w zakresie OZE, o czym mowa poniżej (Art. 2, pkt 16):

W polskiej polityce, programach i regulacjach prawnych, spółdzielnie energetyczne są traktowane jako rodzaj „społeczności energetycznej”, która jest zgodna z Dyrektywą RED II. Na ten moment, nie ma w naszym kraju przepisów prawnych umożliwiających tworzenie innych rodzajów „społeczności energetycznych”.

Ponad 20-letnie doświadczenia ze spółdzielniami energetycznymi w Niemczech wykazuje, że polityka krajowa, zachęty i regulacje prawne odgrywają kluczową (być może decydującą) rolę w kształtowaniu roli spółdzielni energetycznych w lokalnej produkcji energii w oparciu o OZE, determinując równocześnie koszty i korzyści działalności w ramach tej formy prawnej.

W Niemczech polityka krajowa jednak opiera się na taryfach gwarantowanych dla spółdzielni energetycznych, a zatem nie można mówić o kształtowaniu lokalnego rynku energii w Niemczech, a jedynie o lokalnej produkcji energii w oparciu o OZE.  Ze względu na pewną stopę zwrotu wynikającą z prowadzonej polityki taryf gwarantowanych, spółdzielnie energetyczne są postrzegane w Niemczech jako bezpieczne inwestycje i w związku z tym stanowią instrument dla wspomagania rozwoju na szczeblu lokalnym. Oznacza to, że spółdzielnie energetyczne w Niemczech muszą wprowadzać do sieci całą energię elektryczną produkowaną przez siebie. Członkowie spółdzielni energetycznej nie mają możliwości prowadzenia prosumenckiej działalności polegającej na obrocie energią elektryczną wewnątrz spółdzielni. Pomimo priorytetu „społeczności energetycznej” w polityce energetycznej i regulacjach prawnych Unii Europejskiej, w Niemczech nie ma możliwości obrotu energii elektrycznej ani jej współdzielenia w pomiędzy członkami spółdzielni.

W Polsce, przyjęto zupełnie inny model spółdzielni energetycznej bez taryf gwarntowanych, który opiera się na rozwoju lokalnego rynku energii czyli umożliwianie obrotu energii elektrycznej w obrębie spółdzielni energetycznej. Takich rozwiązań nie ma w ustawodawstwie niemieckim, a więc pod względem rozwoju lokalnego rynku energii, niemieckie doświadczenia nie są przydatne dla nas w Polsce. W Polsce kształtujemy własny, autorski model spółdzielni energetycznej.

Spółdzielnia jako podmiot może pełnić rolę „hubu”, zbierającego dane pomiarowe od członków spółdzielni, zakładając że członkowie spółdzielni energetycznej mogą „dzielić się” wyprodukowaną energią w celu pokrycia potrzeb własnych. Obrót wewnętrzny jest realizowany bez potrzeby posiadania koncesji „na obrót energią elektryczną”. Spółdzielnia jest też podmiotem, który rozlicza się zewnętrznie z dostawcą energii na terenie, na którym funkcjonuje.

Obrót energią elektryczną pomiędzy członkami danej spółdzielni energetycznej nie podlega koncesjonowaniu. Zatem o sposobie wewnętrznych rozliczeń pomiędzy poszczególnymi członkami (tj. producentami i odbiorcami energii) zdecyduje sama spółdzielnia energetyczna. Zasady rozliczeń członków spółdzielni energetycznej powinny zostać uregulowane w regulaminie przewidzianym w statucie spółdzielni lub drodze uchwały. Czyli to członkowie spółdzielni ustalają wspólnie jak będą się rozliczać z wyprodukowanej i zużytej w ramach spółdzielni energii. Praktyczne doświadczenia wskazują, że najlepszy sposób na regulowanie wewnętrznych rozliczeń jest za pośrednictwem umów spółdzielnia-członek. Nie musi to stanowić elementu statutu, bo to będzie utrudniać elastyczne reagowania na zmiany na rynku energii. Kluczowe jest wypracowanie i przyjęcie modelu rozliczeń wewnętrznych, który jest dopasowany do potrzeb, uwarunkowań i możliwości podmiotów wchodzących w skład spółdzielni.

Oczywiście należy przeanalizować różne warianty i wybrać ten, który będzie najbardziej odpowiadał danej społeczności. Jednym z takich możliwych wariantów może być zakup przez spółdzielnię energetyczną energii elektrycznej od wszystkich wytwórców należących do danej spółdzielni a następnie odsprzedaż do odbiorców z tej spółdzielni. Wszystkie dane niezbędne do takiego rozliczenia (ilość energii elektrycznej wprowadzona do sieci przez poszczególnych wytwórców, ilość pobranej energii przez poszczególnych odbiorców, stawki taryfowe) powinny zostać dostarczone przez sprzedawcę energii w ramach okresowego rozliczenia. Rolą spółdzielni będzie ustalenie ile należy zapłacić wytwórcom (uwzględniając różnego rodzaju technologie i wielkość instalacji) oraz ile powinni zapłacić odbiorcy (uwzględniając ich dotychczasowe koszty) aby wszyscy członkowie spółdzielni energetycznej odnosili korzyści.

Przepisy jasno określają, który podmiot i na jakich zasadach może sprzedawać energię elektryczną. Co do zasady są to podmioty, które prowadzą działalność gospodarczą w tym zakresie. Jeśli podmiot nie prowadzi dzielności gospodarczej (np. osoba fizyczna będąca dziś prosumentem, lub jednostka samorządu terytorialnego), taki podmiot również w spółdzielni energetycznej jeśli nie będzie prowadził działalności gospodarczej, nie będzie mógł dokonywać sprzedaży. Natomiast będzie mógł przekazywać swoje nadwyżki energii dla pozostałych członków spółdzielni oraz obierać energię (czy 100%; czy tak jak w przypadku prosumentów 70-80%) w okresach kiedy jego instalacja nie będzie pracowała. Wówczas to inni członkowie spółdzielni powinni ponieść koszty wytworzenia tej ilości energii elektrycznej lub pozyskania z rynku.

Obrót energią w ramach spółdzielni energetycznej  co do zasady powinien polegać na przeniesieniu kosztów wytworzenia energii na odbiorców bez generowania dodatkowej marży. Zatem tego rodzaju działalność nie będzie typową dzielnością gospodarczą wykonywaną przez przedsiębiorstwa energetyczne, które kupują energię taniej i sprzedają ją drożej osiągając zysk. Dlatego obrót energią w ramach spółdzielni energetycznej (wykonywany np. przez zarząd spółdzielni lub inny do tego powołany podmiot), zgodnie z celem założenia spółdzielni, nie powinien przynosić dla tego podmiotu dochodu a jedynie umożliwić sprawiedliwą dystrybucję korzyści wśród członków danej spółdzielni.

Podstawą dokonywania rozliczeń pomiędzy członkami spółdzielni energetycznej będą dane przekazywane przez sprzedawcę[1] zobowiązanego lub wybranego.

[1] art. 38c ust. 9 ustawy OZE: Sprzedawca, o którym mowa w art. 40 ust. 1a, informuje spółdzielnię energetyczną o ilości rozliczonej energii, o której mowa w ust. 3, zgodnie z okresami rozliczeniowymi przyjętymi w umowie kompleksowej, oraz przesyła spółdzielni energetycznej szczegółowe zestawienie ilości rozliczonej energii z podziałem na poszczególnych jej członków

Obrót energią elektryczną w celu „dzielenia się”  pośród członków spółdzielni energetycznej nie jest zaliczony do sprzedaży, która jest obwarowana wymogiem koncesji. Możliwość obrotu energii elektrycznej w ramach spółdzielni energetycznej to jeden z elementów regulacji, która Polska zobowiązała się implementować jako konsekwencji dyrektywy Unii Europejskiej RED II.

Nie. Zasady opodatkowania dzielności gospodarczej w zakresie wytwarzania energii elektrycznej, VAT, itp. nie zmieniają się

Zgodnie z założeniem spółdzielni energetycznej, obrót energią elektryczną pomiędzy członkami spółdzielni nie ma na celu generowanie zysków w postaci marży, ale umożliwienie optymalną dystrybucję korzyści wśród członków spółdzielni. Co do zasady Spółdzielnia nie ma być miejscem generowania nowej działalności gospodarczej gminy rozumianej jako centrum generowania marży. Członkowie spółdzielni energetycznej ustalają zasady rozliczania obrotu energii elektrycznej pomiędzy sobą. Różne modele są możliwe.

Tak. Z przepisów odnośnie spółdzielni wynika, że prawa i obowiązki wynikające z członkostwa w spółdzielni energetycznej są dla wszystkich członków równe. Podstawową zasada, wynikająca z przepisów ustawy – Prawo spółdzielcze, stanowi, że Prawa i obowiązki wynikające z członkostwa w spółdzielni są dla wszystkich członków równe (art. 18 par. 1). Ogólne prawa i obowiązki członków spółdzielni są także określone w tej ustawie – jak np. prawo uczestniczenia w walnym zgromadzeniu lub zebraniu grupy członkowskiej, czy obowiązek przestrzegania przepisów prawa, postanowień statutu i opartych na nich regulaminów. Natomiast w statucie spółdzielni energetycznej możliwe jest określenie szczególnych praw i obowiązków jej członków.

Na ten moment nie ma takiej możliwości i raczej nie przewiduje się takie możliwości w pracach legislacyjnych. Niewątpliwie sprzedaż nadwyżek energii elektrycznej do sieci przez spółdzielnię energetyczną uczyniłoby ją bardzo atrakcyjną formą działalności. Natomiast należy pamiętać, że celem spółdzielni energetycznej to przede wszystkim poprawa jakości życia na wsi wśród środowisk, które dotychczas nie mogły skorzystać z indywidualnych rozwiązań prosumenckich. Należy również mieć na uwadze, że możliwość sprzedaży nadwyżek przyniesie ze sobą realne zagrożenie tworzenia spółdzielni energetycznych wyłącznie jako przedsięwzięcie wykorzystujące przepisy do działalności spekulacyjnej np. przeznaczenie 5 % wyprodukowanej energii elektrycznej do obrotu wewnętrznego, a 95 % do sprzedaży do sieci. Obecne regulacje zakładają maksymalizowanie autokonsumpcji poprzez optymalizowanie równowagi pomiędzy produkcją a konsumpcją energii elektrycznej członków spółdzielni energetycznej, przynosząc im w ten sposób konkretne i wymierne korzyści.

Należy pamiętać, że pierwsze spółdzielnie energetyczne są dopiero na etapie organizowania się. Dopiero po pewnym czasie od uruchomienia pierwszych spółdzielni będzie możliwe określenie jakie zmiany w przepisach należy wprowadzić, aby poprawić ich funkcjonowanie, w tym opłacalność. Obowiązujące przepisy prawa w zakresie funkcjonowania spółdzielni energetycznych stawiają na efektywne zarządzanie energią wyprodukowaną w ramach spółdzielni energetycznej. Oznacza to, że największe korzyści we wspólnym wytwarzaniu i zużywaniu energii elektrycznej będzie miała ta spółdzielnia, która będzie na bieżąco dostosowywała produkcje do zapotrzebowania energetycznego swoich członków i nie będzie oddawała części nadwyżek w postaci opustu.

Wysokość przychodów na jakie może liczyć dziś wytwórca energii elektrycznej od swoich odbiorców (równowartość ceny energii elektrycznej + części kosztów zmiennych dystrybucji – przy założeniu godzinowego zbilansowania) jeśli zdecyduje się na wspólne rozliczanie w ramach spółdzielni energetycznej, wydaje się najbardziej atrakcyjną pod względem finansowym formą działalności. Dodatkowo należy pamiętać o możliwości uzyskania wsparcia inwestycyjnego oraz nieograniczony okres obowiązywania zasad rozliczeń w ramach spółdzielni energetycznej.

Aktualne wersja projektu znajduje się na stronie Rządowego Centrum Legislacyjnego.

https://legislacja.rcl.gov.pl/projekt/12341450/katalog/12748902#12748902

Operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego jest obowiązany niezwłocznie zawrzeć ze spółdzielnią energetyczną umowę o świadczenie usług dystrybucji.

Obrót energii elektryczne wewnątrz spółdzielni odbywa się na zasadach uzgodnionych pomiędzy spółdzielcami. To spółdzielcy mogą wybrać najbardziej korzystny dla nich model biznesowy dla funkcjonowania lokalnego rynku energii jakim jest obrót energii elektrycznej pomiędzy spółdzielcami.  W początkowe fazie, przy nie wielkiej liczby spółdzielców, rozliczenia mogą być wykonywane „ręczne”, ale docelowo niezbędny jest system informatyczny.

Ustawowo sprzedawcy energii w zakresie udostępniania danych pomiarowych, mają obowiązek wskazać dane na podstawie których spółdzielnia energetyczna mogłaby spróbować zaplanować zapotrzebowanie na energię oraz dostosować do niego produkcję. Natomiast od strony praktycznej wskazane jest wykorzystanie narzędzi informatycznych.

Aktualnie montowane licznik zdalnego odczytu umożliwiają rejestrowanie danych z częstotliwością zbliżoną do rzeczywistej (z częstotliwością minimum co 15 min). Są również oferowane rozwiązania, teleinformatyczne, które umożliwiają odczyt i przesył informacji we wskazane miejsce, czyli np. do ośrodka decyzyjnego odpowiedzialnego w spółdzielni energetycznej za sterowanie ilością produkowanej energii lub zużyciem energii przez niektóre urządzenia.

Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi udostępniło 2 prezentacje

• Prezentacja: „Spółdzielnia energetyczna – co to właściwe jest?”[1]
• Prezentacja: „Spółdzielnia energetyczna jako element lokalnego rynku energii” z konferencji Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa[2]

[1] https://powietrze.opolskie.pl/wp-content/uploads/2021/04/4_Spoldzielnie-energetyczne-szansa-na-rozwoj-obszarow-wiejskich.pdf

[2]https://www.kowr.gov.pl/uploads/pliki/oze/szkolenia%20oze/konferencja/4.%20Sp%C3%B3%C5%82dzielnia%20energetyczna%20jako%20element%20lokalnego%20rynku%20energii.pdf

Korzyści i zachęty dla spółdzielni energetycznych wynikają z zapisów wprowadzonych do prawa energetycznego, tj. zgodnie z art. 38c pkt 13 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii – brak opłaty OZE, brak opłaty mocowej, brak opłaty kogeneracyjnej, brak akcyzy przy mocy zainstalowanej OZE nie większej niż 1MW).

Na pierwszy rzut oka, magazynowanie energii elektrycznej w sieci jest mniej atrakcyjne dla spółdzielni energetycznych (współczynnik 0,6) w porównaniu do prosumentów indywidualnych (współczynnik 0,7 – 0,8). Wydawałoby się, że zmiana współczynnika magazynowania na korzyść spółdzielni energetycznej uczyniłaby tą formę zdecydowanie bardziej atrakcyjną. Należy jednak mieć na uwadze, że regulacje dotyczące prosumentów indywidualnych w obecnym kształcie nie zostaną utrzymane, m.in. dlatego że błędnie przyjęło się, że sieć ma za zadanie magazynować niewykorzystaną energię elektryczną.

W przyszłości, kluczem będzie maksymalizacja autokonsumpcji, a wszelkiego rodzaju „przemywiarowania” instalacji (potrzebuję rzeczywiści 10 kW, ale założę 15kW, bo i tak zmagazynuję w sieci) stracą sens ekonomiczny. Zmiany współczynnika, nie są obecnie rozważane, tym bardziej że model rozliczeniowy spółdzielni energetycznej nie jest limitowany czasowo.  Należy pamiętać, że współczynnik 0,6 dla spółdzielni energetycznych jest zapisany ustawowo i nie wiąże się z ograniczeniami czasowymi (tak jak w przypadku prosumentów indywidualnych).

Aktualnie nie jest rozważane podwyższenie współczynnika opustu dla spółdzielni energetycznych. Należy pamiętać, że spółdzielnia energetyczna ma większą niż prosumenci indywidualni możliwość elastycznego działania, w tym zarządzania produkowaną i zużywaną w ramach spółdzielni energią.  Mogą do niej należeć podmioty o różnym profilu wytwarzania i wykorzystania energii elektrycznej, w związku z tym w ramach spółdzielni istnieje bardzo duża szansa na zbilansowanie bieżącej produkcji energii do aktualnego zapotrzebowania. Tym samym przy dobrze zarządzanej produkcji oraz konsumpcji energii opusty mogą w ogólne nie być naliczane. Wysokość opustu ma zachęcić SE do jak największej autokonsumpcji, zaś wykorzystanie sieci jako magazynu energii powinno być minimalne. Dlatego tak istotne jest rozpoznanie wielkości i zmienności zapotrzebowania na energię przez spółdzielnie energetyczną i dopasowanie do tego odpowiednich instalacji OZE.

Spółdzielnie energetyczne mogą być zakładane jedynie w przypadku gmin wiejsko-miejskich albo wiejskich. Gminy mogą ale nie muszą być członkami spółdzielni energetycznej. Nie przewiduje się korzyści dla gmin z tytułu udziału w spółdzielni energetycznej. Zachęty i przywileje zostały zdefiniowane w ustawie regulującą spółdzielnie energetyczne.

Polska przeżywa w ostatnich latach boom „prosumentów indywidualnych” w zakresie odnawialnych źródeł energii, szczególnie w odniesieniu do fotowoltaiki dzięki programom dotacyjnym na szczeblu krajowym i regionalnym. Rząd jednak  ograniczy zachęty i wypracowuje sposoby skłonienia prosumentów indywidualnych do pokrywania kosztów magazynowania energii (koszty ponoszą sprzedawcy energii elektrycznej). Warto zauważyć, że wiele gmin, w tym gminy uczestniczące w projekcie RENALDO, inwestowały w odnawialne źródła energii w formule „prosumenta indywidualnego”. Dzięki temu, we wielu przypadkach prosumenci w znacznym stopniu zaspakaja swoje potrzeby energetyczne.

Na dzień dzisiejszy, korzyści dla prosumentów indywidualnych są bardziej atrakcyjne niż korzyści wynikające z przynależności do spółdzielni energetycznej. Dlatego też spółdzielnie energetyczne stanowią przede wszystkim szansę dla tych, którzy nie mogli dołączyć do grona prosumentów indywidualnych w ostatnich latach (np. ponieważ nie są właścicielami nieruchomości).

Rozważając korzyści spółdzielni energetycznej jako prosumenta zbiorowego, należy mieć na uwadze fakt, że (1) w spółdzielni energetycznej nie ma ograniczeń czasowych w zakresie zachęt, przywilejów ustawowych tak jak to ma miejsce w przypadku prosumentów indywidualnych; (2) tworząc lokalny rynek energii w formie spółdzielni energetycznej zabezpieczamy dostawy energii elektrycznej, kształtujemy korzystne ceny energii w obliczu rosnących cen energii elektrycznej dostarczanej przez sprzedawców energii, (3) samorządy mogą przeznaczyć nadwyżki wyprodukowanej przez siebie energii nie tylko na autokonsumpcję, ale również dla potrzeb osób wykluczanych energetycznie.

Spółdzielnia energetyczna to rozwiązanie zgodne z pojęciem „społeczności energetycznych OZE” zawartym w Dyrektywie UE RED II, które zostało dokładnie określone w ustawie OZE. Spółdzielnia jest traktowana jako forma tzw. prosumenta zbiorowego OZE.

W Polsce, ustawodawca określił precyzyjny mechanizm rozliczeniowy dla Spółdzielni Energetycznej zbliżony do systemu opustów prosumenckich, który jest bardzo korzystny dla Spółdzielni Energetycznej. Warto zaznaczyć, że system opustów dla prosumentów indywidualnych zakończy się z dniem 31.03.2022 (patrz niżej), natomiast w przypadku Spółdzielni Energetycznych będzie on kontynuowany w nieco zmodyfikowanej formie.

Kluczowym elementem który wyróżnia spółdzielnie energetyczną na tle innych społeczności energetycznych i rozwiązań zbiorowych (takich jak np. klastry) jest model rozliczeń dokładnie sprecyzowany w ustawie OZE. Zgodnie z intencją ustawodawcy, rolą spółdzielni energetycznych jest tworzenie przez uczestniczących spółdzielców lokalny rynek energii w oparciu o rozproszone OZE, w sposób który zapewnia jego uczestnikom dostęp do energii po konkurencyjnych cenach.

Spółdzielnia energetyczna to narzędzie dla bilansowania produkcji energii z potrzebami własnymi członków spółdzielni energetycznej. W uproszczeniu energia elektryczna wytworzona w jednym punkcie poboru i zużyta w innym punkcie poboru na potrzeby własne w zdefiniowanej spółdzielni energetycznej, traktowana jest jako energia na potrzeby własne w stosunku do której nie nalicza się opłat za usługę dystrybucji, których wysokość zależy od ilości pobranej energii elektrycznej przez wszystkich wytwórców i odbiorców spółdzielni energetycznej.

Indywidualne korzyści z udziału w lokalnym rynku energii w ramach Spółdzielni Energetycznej wynikają przede wszystkich z oszczędności uzyskanych poprzez rozliczanie zbiorowe oparte na bilansowaniu produkcji i konsumpcji energii, tj. auto-konsumpcji. Ponadto od w/w energii elektrycznej nie nalicza się takich opłat jak: opłata OZE, opłata mocowa, opłata kogeneracyjna oraz nie stosuje się obowiązków umarzania świadectw pochodzenia, czyli tzw. zielonych, błękitnych i białych certyfikatów.

Rozliczenie tej energii następuje w cyklach godzinowych. Nadwyżka godzinowa energii wprowadzonej do sieci w stosunku do pobranej z sieci rozliczana jest przez sprzedawcę zobowiązanego w systemie 1:0,6^[1], natomiast niedobory są po prostu kupowane przez spółdzielnię energetyczną od sprzedawcy zobowiązanego, który dokonuje rozliczeń spółdzielni jako całość.

Opisany model rozliczeń jest korzystny dla członków spółdzielni energetycznej, ponieważ energia wprowadzona do sieci i pobrana z sieci przez wszystkich członków spółdzielni traktowana jest jako potrzeby własne, od których nie nalicza się wielu opłat, natomiast nadwyżka godzinowa rozliczana jest przez sprzedawcę w stosunku 1:0,6. Taka mechanizm powoduje, że najkorzystniejszy model spółdzielni powinien uwzględniać w jak największym stopniu autokonsumpcję w profilu godzinowym, czyli pokrycie zapotrzebowania spółdzielni  własną produkcją energii.

Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi aktywnie wspiera inicjatywy Spółdzielni Energetycznych, co działa na ich korzyść. W Krajowym Planie Odbudowy (KPO) przewidziane zostały programy wspierające finansowo Spółdzielnie Energetyczne. Spółdzielnie Energetyczne jako lokalne społeczności energetyczne są postrzegane jako element transformacji rynku energii.

Kolejnym czynnikiem przemawiającym za powstawaniem Spółdzielni Energetycznych jest sytuacja rynkowa na rynku energii, drożejące ceny uprawnień do emisji CO₂ oraz drożejące ceny energii elektrycznej i jej dystrybucji. Są to najistotniejsze biznesowe bodźce dla organizacji Spółdzielni Energetycznych. Po zakończeniu okresu zwrotu z inwestycji, koszty energii w spółdzielni energetycznej będą się kształtowały na poziomie ok. 10-20% obecnych kosztów energii a energia będzie pochodziła w minimum 70% z OZE (wymóg ten nie jest łatwy do osiągnięcia).

Kluczowa sprawa dla określenia korzyści indywidualnych z przynależności do Spółdzielni Energetycznej wynika z możliwości i potencjału optymalizowania bilansu energii, co wymaga z kolei dobranie optymalnego składu spółdzielców pod kątem bilansowania produkcji i konsumpcji energii.

Należy również uwzględnić fakt, że Spółdzielnia Energetyczna będzie miała trudności w pokryciu w skali roku, 70% potrzeb własnych z własnej produkcji energii z odnawialnych źródeł energii. Wskaźnik ten jest trudny do spełnienia w przypadku wytwarzania energii elektrycznej jedynie w oparciu o źródła fotowoltaiczne PV, dlatego przy projektowaniu spółdzielni energetycznych należy brać pod uwagę konieczność zastosowania innych źródeł np. biogazowni lub instalacji biomasowej.

[1] Na ten moment (31.01.2022) brak rozporządzenia w tym zakresie i jednoznacznej interpretacji w/w przepisów, natomiast znane są intencje Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi w tym zakresie.

Gminy powinny być moderatorami i animatorami procesów podnoszących jakość życia mieszkańców na swoim terenie. Tworzenie i wzmacnianie lokalnych rynków energii jest przykładem takiego procesu. Odnośnie spółdzielni energetycznych, gminy mogą je tworzyć, być członkami, ułatwiać ich powstawanie zachęcanie lokalnie działających osób i podmiotów do łączenia się w przedsięwzięciu budowania lokalnego rynku energii. Gminy zgodnie z prawem odpowiedzialne za sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym oraz zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Oznacza to, że sprawy zaopatrzenia mieszkańców w energię elektryczną i cieplną oraz paliwa gazowe, a także sprawy ochrony środowiska z tym związanych należy zaliczyć do spraw, którymi samorząd powinien się zajmować.

Ministerstwo Klimatu i Środowiska (MKiŚ) i Ministerstwo Rozwoju (MR) pracują nad różnymi formami prawnymi i organizacyjnymi dla społeczności energii odnawialnej zgodnie z Dyrektywą RED II, a więc spółdzielnie energetyczne nie są przewidzianej jako jedyna forma społeczności energii odnawialnej. Na ten moment formuła spółdzielni energetycznej jest najkonkretniej zdefiniowana forma społeczności energii odnawialnej w Polsce. Konkretne przepisy dotyczące innych form „społeczności energetycznych” nad którymi pracują MKiŚ i MR nie zostały jeszcze przekazane do uzgodnień międzyresortowych.

Beneficjenci spółdzielni energetycznej są określeni jako grupy docelowe w programach rozwoju wsi i rolnictwa (rolnicy, mieszkańcy wsi, gminy). Jednak ustawodawca nie określa, kto może być, a kto nie może być członkiem spółdzielni energetycznej. Członkowie spółdzielni energetycznych mogą ubiegać się indywidualnie o dofinansowanie swoich instalacji na ogólnych zasadach ogłaszanych programów wsparcia jak np.

• Agroenergia,
• Mój Prąd,
• Regionalne Programy Operacyjne,
• Krajowy Program Operacyjnych Infrastruktura i Środowisko (oraz jego następca)
• Krajowy Plan Odbudowy -Przewiduje wsparcie dla spółdzielni energetycznych jako społeczności wspólnie ubiegających się o sfinansowanie instalacji odnawialnych źródeł energii

W ramach Planu Strategicznego, za który odpowiada MRiRW planowane jest wsparcie dla najmniejszych instalacji OZE (biogazownie rolnicze i małe elektrownie wodne), które z jednej strony bezpośrednio wspierają produkcje rolniczą, a z drugiej tego rodzaju technologie umożliwiają sterowanie produkcją energii.

W ramach Planu Strategicznego, za który odpowiada MRiRW planowane jest wsparcie dla najmniejszych instalacji OZE (biogazownie rolnicze i małe elektrownie wodne), które z jednej strony bezpośrednio wspierają produkcje rolniczą, a z drugiej tego rodzaju technologie umożliwiają sterowanie produkcją energii.

Ministerstwo Klimatu i Środowiska (MKiŚ) planuje wprowadzenie przepisu dla Organizatorów Sieci Dystrybucyjnych (OSD), którzy mieliby rozwijać magazynowanie energii tam, gdzie kończy się sieć, w celu zwiększenia elastyczności. Pozwoli to na: (1) budynkom wielorodzinnym ze wspólną instalacją stać się prosumentami; oraz (2) budynkom w różnych lokalizacjach stać się prosumentami dzięki wirtualnego net meteringu. Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi nie  przewiduje, by spółdzielnie energetyczne, przynajmniej na początkowym etapie, tworzyły własną infrastrukturę sieciowej, ponieważ powinny on być nastawione na optymalniejsze wykorzystanie istniejących urządzeń i sieci.

Trudno wyobrazić sobie aby aktualni operatorzy systemów dystrybucyjnych elektroenergetycznych powierzyli by spółdzielniom energetycznym organizowanie dystrybucji na ich sieci. W sytuacji istnienia sieci elektroenergetycznych nie wydaje się zasadne aby spółdzielnia energetyczna organizowała obok własną sieć do dystrybucji energii elektrycznej. Odmiennie sprawa wygląda w przypadku sieci cieplnych i gazowych (biogazowych), które w bardzo niewielkim stopniu pokrywają obszary wiejskie. W tym zakresie spółdzielnia może podjąć się roli organizatora.

Infrastruktura sieci energetycznej, która w wielu częściach kraju wymaga modernizacji, stanowi i będzie stanowiła ograniczenie dla rozwoju lokalnych rynków energii, w tym też spółdzielni energetycznych.  Programy modernizacji sieci energetycznych są zatem priorytetem, natomiast nie ma na ten moment wyartykułowanych priorytetów geograficznych.  Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi nieustannie sygnalizuje konieczność doinwestowania obszarów wiejskich pod względem infrastruktury energetycznej, jednak ostatecznie podmiotami decyzyjnymi w tej sprawie są operatorzy sieci dystrybucyjnych.

Ważnym ograniczeniem dla rozwoju lokalnych rynków energii jest długi czas oczekiwania na podłączenie instalacji energii odnawialnej do sieci energetycznej.  Zgodnie z art. 38d operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego jest obowiązany niezwłocznie zawrzeć ze spółdzielnią energetyczną umowę o świadczenie usług dystrybucji.

Aktualnie zgłoszono propozycję zmiany tego przepisu, tak aby umowy na świadczenie usług dystrybucji obowiązywały z członkami spółdzielni energetycznej (odbiorcami końcowymi), a nie z samą spółdzielnią jako formą organizacyjną. Ponadto zaproponowano wprowadzenie wymogu dla operatora systemu dystrybucyjnego aby nie było możliwości odmowy przyłączenia do sieci instalacji, które będą działać w ramach spółdzielni energetycznej, gdy moc tych instalacji nie będzie wyższa od łącznej mocy przyłączeniowej wynikającej z wydanych warunków przyłączenia wszystkim członkom danej spółdzielni.

Polska jest zaangażowana w promowanie i wdrażanie spółdzielni energetycznych, a także odnawialnej źródeł energii (OZE) w ramach swojego politycznego zobowiązania do realizacji celów Europejskiego Zielonego Ładu oraz Europejskiej Polityki Energetycznej. To zobowiązanie polityczne zostało przełożone na krajowe programy związane z rozwojem wsi i rolnictwa oraz odnawialnymi źródłami energii, które mają być wspierane finansowo ze środków UE przeznaczonych na ten cel w Krajowym Planie Odbudowy (KPO), Programie Wspólnej Polityki Rolnej na lata 2023-7 (PROW) i innych programach.

Realizacja idei spółdzielni energetycznych na terenach wiejskich będzie w najbliższych latach wspierana przez korzystne przepisy prawne, programy wsparcia, w także finansowanie z programów pomocowych. Trwają wciąż prace nad zmianami w polskim prawie energetycznym. Jednak zachęty i regulacje związane z przekładaniem zobowiązań wynikających z dyrektywy RED II nie zostały jeszcze ostatecznie określone. Dotyczy to regulacji i zachęt odnoszących się również do spółdzielni energetycznych. Nie zostały jeszcze wprowadzone wszystkie rozporządzenia wykonawcze, w szczególności te wymienione w art. 38c, poz. 14, który odnosi się do spółdzielni energetycznych.

Ustawa mówi o 3 sąsiadujących gminach-ale odnosi się to do członków spółdzielni działających na terenie 3 sąsiadujących gmin.

Zgodnie z interpretacją Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi, działania mają wspierać lokalne działania. Wymóg ustawowy jest taki, że spółdzielnia musi funkcjonować na terenie objętym przez jednego operatora sieci elektrycznej. Liczy się lokalizacje łącza.

Ograniczenia działalności spółdzielni wynikają z prawa spółdzielczego, a więc spółdzielnie może świadczyć inne usługi za zgodą spółdzielców.

Tak. Tylko z OZE. Spółdzielnia nie może organizować obrotu energię elektryczną produkowaną ze źródeł kopalnianych.